“Сёння – у нас прастора Максіма Карасцялёва.
Каб увабраць эмоцыі і адчуванні ад размовы з Максімам у літары, тэкст, мне важна было з гэтым “пажыць”.
Пажыла )) Пачала шукаць форму (што прыйшло не адразу), а затым прастору для творчасці. Гэты тэкст нарадзіўся, напэўна, у самым намоленым для такіх спраў месцы – Цэнтры беларускай драматургіі. Ал-л-ле пасля яшчэ ў адным месцы шмат рэдагаваўся)). Было цікава.
Прэлюдыя ёсць, так? )
Запрашаю да самога працэсу. Будзе займальна.”
Усё інтэрв’ю, сябры, чытайце тут.