ПРАЕКТ ЦБД і РТБД
чытанне п’есы Ксеніі Шталянковай
ЭКСТЭРМІНАЦЫЯ
У рамках праекта “Я бачу цябе!”
“Экстэрмінацыя” – гісторыя пра пошук веры ў лепшае і Вялікую харальную сінагогу ў Гродна. Гераіня сочыць за турыстамі і яе наведвальнікамі, жартуе і асэнсоўвае жыццё чалавецтва. Падчас яе разважанняў становіцца зразумела, наколькі мы розныя і пры гэтым аднолькавыя.
Жанр: вандроўка ў сябе
Працягласць: 1 г. без антракту
Мова: беларуская
16+
Ролі выконваюць: Юлія Гружэўская, Юлія Лазоўская
Пры ўдзеле гурта ÜberChanson: Кацярына Раманнікава – фартэпіяна, Вольга Сямёнава – віяланчэль.
П’еса “Экстэрмінацыя” чыталася ў рамках фестывалю “Балтыйскі дом” (Санкт-Пецярбург), адзначана на конкурсе “Другая дзея” (Мінск).
Ксенія Шталянкова – доктар філасофскіх навук, пісьменніца, драматург, сацыёлаг, удзельніца праектаў па развіццю інклюзіўнага грамадства ў Беларусі. Аўтар дэтэктыўнага рамана “Губернскі дэтэктыў. Справа аб крывавых дукатах”, трылогіі “Адваротны бок люстра”, п’ес “Memoria Nominis Clara”, “Проставельміскладана”, “Экстэрмінацыя”. Фіналіст драматургічных конкурсаў “Badenweiler” і “Другая дзея”.
Сцэнічнае чытанне п’есы “Экстэрмінацыя” Ксеніі Шталянковай, а таксама выстава “Мая асаблівая душа” Веранікі Мігун пройдуць ў рамках праекта “Я бачу цябе!”, які праходзіць у падтрымку людзей з захворваннем “спінальная цягліцавая атрафія”.
“Я бачу цябе!” – значыць не проста гляджу, але чую, разумею і прымаю іншага такім, якім ён нарадзіўся ў свеце. У Беларусі 54 дарослых і 96 дзяцей маюць спінальную цягліцавую атрафію. Людзі з гэтым рэдкім захворваннем, нягледзячы на сваю хваробу, здольныя жыць цікавым жыццём, атрымліваць адукацыю, працаваць, ствараць мастацкія творы.
Удзельнікамі спецыяльнага праекта Рэспубліканскага тэатра беларускай драматургіі, Цэнтра беларускай драматургіі і Беларускага саюза жанчын сталі творцы са спінальнай цягліцавай атрафіяй: драматург Ксенія Шталянкова і мастачка Вераніка Мігун. Асабісты свет кожнай дзяўчыны – самабытны і яркі, свет, які варта разглядзець ва ўсёй яго прыгажосці, каб праз яго ўбачыць іншага і прамовіць: “Я бачу цябе!”.
Вераніка Мігун – мастачка, вандроўніца, скончыла агульнаадукацыйную школу, займаецца ў мастацкай студыі “Крэатыў” пад кіраўніцтвам Аляксандры Малаевай. Выстаўляла свае карціны ў родным горадзе Светлагорск, а таксама ў Жлобіне, дзе атрымлівала ўзнагароды, прызнанне журы і была адзначана як лепшая мастачка ў сваім аддзяленні. З нядаўняга часу пачала маляваць алеем, што таксама было адзначана журы дыпломам 2 ступені на выставе ў Светлагорску.
Вераніка Мігун: “Хаця на праекце “Я бачу цябе!” будзе выстаўлена ўсяго толькі частка маіх работ – гэта ўжо перамога асабіста для мяне. Сваімі карцінамі я хацела б паказаць, што мастацтва, у тым ліку маляванне, даступна ўсім.”
Партнёр праекта – грамадскае аб’яднанне “Беларускі саюз жанчын”.
ВОДГУКІ
4 ліпеня РТБД у рамках праекта “Я бачу цябе!” ў падтрымку людзей са СМА (спінальная мышачная атрафія) зладзіў адразу дзве цікавыя імпрэзы - чытанне п’есы “Экстэрмінацыя” Ксеніі Шталянковай і выставу “Мая асаблівая душа” Веранікі Мігун.
Ад імя дарослых пацыентаў са СМА СДГА “Геном” хацелася б сказаць агромністы дзякуй за падтрымку нашай пацыенцкай супольнасці і за запрашэнне прадстаўнікоў грамадскага аб’яднання правесці цудоўны летні вечар разам.
І я распачну з верша светлай памяці Ніны Мацяш, вядомай беларускай паэтэсы, якая таксама мела спінальна-мышачнае захворванне і перамяшчалася ў прасторы з дапамогай электравазка… Праўда, спадарыня Ніна вядомая ў родным Балазёрску, Беларусі і свеце перш за ўсё сваімі таленавітымі вершамі і перакладамі з французскай мовы.
Ніна Мацяш
Шчэ не журуся я па харастве,
Якое параскрадваюць маршчыны.
Смуткую: без мяне мае сцяжыны
Марнеюць па пяску і па траве.
Па мураве, па камені, вадзе
Мной не адкрыты свет мяне гукае,
І з немагчымасцю ўсё не звыкаю,
Пакуль мне Парка ніць сваю прадзе.
Пакуль яе не абарве няўзнак,
Мне столькі трэба зведаць і пабачыць
Людзей у працы, весялосці, плачы,
Каб зразумець, што так, а што не так,
Што не па-людску складваю ў жыцці.
Падчас і па чужых краях журуся,
А хопіць і куточка Беларусі,
Каб цэлы век свой да яе ісці.
1977
Кожны з нас прыходзіць у гэты свет са сваёй місіяй. Вельмі важна быць сабой і рабіць сваю справу незалежна ад пэўных праблем са здароўем, а самае страшнае, бадай, - НЕ АДБЫЦЦА. Не спраўдзіцца. Дзякуй агромністы ўсім арганізатарам цудоўнай імпрэзы за жаданне пачуць і ўбачыць СМА-супольнасць Беларусі. Мастакоў і літаратараў, юрыстаў і айцішнікаў, псіхолагаў і бухгалтараў, тых, хто застаецца за кадрам і проста (насамрэч вельмі няпроста!) гадуе сваіх дзетак і спадзяецца ўбачыць, як яны стануць дарослымі. Мы ёсць.
ПАКІНУЦЬ ВОДГУК
Усе водгукі на нашым сайце праходзяць мадэрацыю, таму з’яўляюцца на сайце не адразу, а праз нейкі час.