ВЕЧАР

...Яшчэ адна асаблівасць пастаноўкі - увядзенне ў спектакль дадатковых герояў: двух Галасоў і Вачэй. Галасы агучваюць рэмаркі (!) п'есы, а таксама ўвасабляюць фонавае суправаджэнне: шум вады з вядра, бразгоцце калодзежнага цэпу, грук чарак... І гэтыя гукі ў амаль фізічна адчувальнай пустэчы яшчэ больш падкрэсліваюць занядбанасць вёскі, адзіноту герояў. Ганна Лебедзева - адна з Галасоў - аздабляе спектакль народнымі напевамі, песнямі і калыханкамі (дарэчы, запісанымі ад - я так разумею, па прозвішчу - маці народнай артысткі Беларусі і адной з выканаўцаў галоўнай ролі Таццяны Рыгораўны Мархель). Дзесьці тужліва, дзесьці суцяшальна, дзесьці з агеньчыкам... Не магу не выказаць свае захапленне акторскім складам! Таццяна Мархель і Ганна Анісенка (бачыла яе ў дзвюх чытках, выдатна!) (Ганна), Валянцін Салаўёў (Гастрыт) і Ігар Сідорчык (Васіль). О, як запальвалі Таццяна Мархель - у сваім паважаным 85-гадовым узросце! - і Ігар Сідорчык! Рагатала уся заля, але і хвіліны абсалютнай глядацкай цішыні, калі заміраеш ад шчымлівасці сцэны і дыялогу, таксама акторы стваралі па-майстэрску. На чытках у мяне быў абсалютны дысананс з Валянцінам Салаўёвым: ну не можа актор з такой знешнасцю быць Гастрытам. А вось ведаеце - у спектаклі можа! Ды яшчэ якім! Праз жэсты, голас (чытка з ліста ўсё ж такі абмяжоўвае актораў), мізансцэны як цудоўна, рэльефна, пераканаўча пададзены вобраз Гастрыта. Задавальненне сачыць! Адное сватанне да Ганны чаго каштуе)) А сцэн з такім узроўнем акторскай гульні там - на гадзіну і сорак пяць хвілін без антракта) Адным словам, каму душэўнасці - ідзіце на "Вечар". РТБД апошнім часам проста бамбіць моцнымі прэм'ерамі. Бравісіма, даражэнькія!