ВЕЧАР

Сімвалічна было ў Вадохрышча пасядзець-паназіраць за дыялогамі ля вясковага калодзежа - менавіта такі жанр пазначаны ў прэм'ернай пастаноўцы РТБД па п'есе Аляксея Дударава "Вечар". Здавалася, што там можна вынайсці праз такую колькасць пастановак і экранізацый гэтага хрэстыматыйнага твора (усе ж памятаюць: Васіль, Ганна, Гастрыт, трое адзінокіх старых, што жывуць у закінутай весцы)... Акрамя акторскай гульні, канешне. Тут цікавыя трактоўкі вобразаў. Але РТБД - эксперыментатары з вялікім ўхілам у душэўнасць (што нячаста сустракаецца ў сучасных тэатральных эксперыментах). І "Вечар" развіўся з цудоўнай тэатралізаванай чыткі - арганізаванай сумесна з Цэнтрам беларускай драматургіі і праведзенай два разы з вялікім поспехам - у вельмі кранальны, далікатны, вытрыманы і стылёвы спектакль. Чым чапляе, зацягвае новая пастаноўка і чаму глядзіцца знаёмая п'еса як у першы раз? Я ў захапленні ад мінімалістычнай і прадуманай да дробязяў сцэнаграфіі! Здавалася б, адзіная цэнтральная падвесная канструкцыя, якая ў залежнасці ад сцэны ператвараецца то ў стол, то ў ложак/ляжак, то ў дадатковыя падмосткі для размяшчэння амаль лялечных дэкарацый, якія дзякуючы відэапраекцыям і дакладнай расстаноўцы актораў у сцэнічнай прасторы, ствараюць паўнавартасныя трапныя візуалы. Цікава назіраць за дэталямі, счытваць акцэнты. Яшчэ адна асаблівасць пастаноўкі - увядзенне ў спектакль дадатковых герояў: двух Галасоў і Вачэй. Галасы агучваюць рэмаркі (!) п'есы, а таксама ўвасабляюць фонавае суправаджэнне: шум вады з вядра, бразгоцце калодзежнага цэпу, грук чарак... Далей >>